How do the English pronounce it? – przykłady najczęściej źle wymawianych słów w języku angielskim

Jeśli jesteś początkującym uczniem angielskiego, to już wiesz, jaką zmorą jest wymowa angielska. Nie ma tutaj tak naprawdę żadnej reguły – jeśli nie jesteśmy pewni, jak wymawia się dane słowo, musimy je sprawdzić w słowniku. Wiedzieliście, że w języku angielskim mamy 12 (!) samogłosek? Różnią się również długością wymowy, co oznacza, że jeden dźwięk „a” wymawiamy dłużej, a inny dźwięk „a” jest krótszy. Brzmi jak czarna magia, bo w języku polskim mamy ich 6 i nie ma żadnego znaczenia, czy wymawiamy daną samogłoskę przez ułamek sekundy czy półtorej.

W tym artykule będziemy zajmować się jednak zagadnieniami bardziej ogólnymi będziemy w dużej mierze posługiwać się zapisem uproszczonym, nie stricte fonetycznym. Upewnijcie się, że wymawiacie te słowa poprawnie.

Poniższe reguły mają zastosowanie w RP (Received Pronunciation), czyli jest to wymowa standardowa (słownikowa). Nie odnosimy się do akcentów regionalnych, bo nie starczyłoby nam na to pojemności na blogu. 😀

Polish, Poland

Poprawna wymowa „Polish”: / ˈpoʊ lɪʃ / czyli:  [ poh-lish ] – wesja uproszczona to mniej więcej: połlysz

Wymawiane jako: [ pol-ish ] – czyli mniej więcej: polisz

W nazwie naszego kraju – jak i narodowości – jest dyftong, czyli zlepek dwóch dźwięków [oh – czyli oł]. Jest to na pozór subtelna różnica, ale odróżnia ona nas Polaków od czasownika „to polish”, który oznacza „polerować”. Akcent pada tu w obu przypadkach na pierwszą sylabę.

Czy wiecie, że podobnie jest ze słówkiem „don’t”? Polacy często zjadają dyftongi. 🙂 „Don’t” to jedno najczęściej źle wymawianych słów na świecie! Powinno być wymawiane jako [ dohnt ] (=/- dołnt), podczas gdy większość osób po prostu mówi (dont).

 

 

 

Knight, know, knew

Jeżeli w angielskim można znaleźć jakieś zasady wymowy, to z pewnością do tego nielicznego zbioru zalicza się klaster „kn”, gdzie dźwięk „k” jest zawsze pomijany w wymowie. Nie jest to bardzo częsty błąd, jednak zdarza się on wielu osobom początkującym. Słowa z nagłówka wymawiamy zatem kolejno jako: [ nahyt ] (najt), [ noh ] (noł),  [ nyoo ] (nju).

Tych bardziej zafascynowanych wymową z Was może zainteresować fakt, że w uproszczonym zapisie mamy „nju” a nie „niu”, co wynika z faktu, że w angielskim nie mamy takich zmiękczeń jak w języku polskim (tj. ń, ś, ź itd.). Język układa się tu podobnie jak przy wymowie dźwięku /j/, nie jak przy wymowie „ń”.

 

Comfortable, suitable, vegetables

Końcówka -table jest bardzo często wymawiana przez uczniów tak, jak stół, czyli [ tey-buh l ] (tejbl). Jest to dla nas tak oczywiste, że nawet, gdy ktoś nas poprawia, nasz mózg nie przyjmuje tej informacji do wiadomości. Ta analogia niestety się tu nie sprawdza, dlatego jeśli widzisz te słowa pierwszy raz na oczy, zapamiętaj raz na zawsze, że wymawiamy je jako:

• comfortable: [ kuhmf-tuh-buh l, kuhm-fer-tuh-buh l ] czyli mniej wiecej: (kamftabl) – tutaj akcent pada na pierwszą sylabę, a druga sylaba często jest zredukowana. Możemy zatem powiedzieć (mniej więcej): kamftabl lub kamfotabl.
• suitable: [ soo-tuh-buhl ] czyli mniej więcej: (sutabl)
• vegetables: [ vej-tuh-buh l, vej-i-tuh– ] czyli mniej więcej: (vedżetabl) lub (vedżtabl) – jak widać, tu też możemy zredukować drugą sylabę. 🙂

Inaczej w uproszczeniu wymowę końcówki -table można zapisać jako (tabul), ale pamiętajmy, że ostatnia samogłoska jest bardzo subtelna i akcent wyraźnie na nią nie pada. Stąd zapis: tabl

 

 

Think, thing, this…

Ulubiony dźwięk wielu uczniów, czyli „th”. Jest to dość specyficzny dźwięk, którego my Polacy nie stosujemy. Ten dźwięk może być zarówno dźwięczny jak i bezdźwięczny. Aby go wymówić, musimy językiem dotknąć górnych zębów. Bezdźwięczny dźwięk -th brzmi trochę jak sepleniące „f”, a dźwięczny jak dźwięk między „w” a „d”. Tyle że aby wymówić „f” dotykamy zębami dolnej wargi ust, natomiast z „th” językiem dotykamy górnych zębów.

W języku polskim często wymawiamy te słowa jako (fink), (fing), (dys), podczas gdy ich prawidłowa wymowa to: [ thingk ], [ thing ], [ th is ], czyli pierwszy dźwięk to nie „f” czy „d”, a „sepleniący” dźwięk „th”. Bardzo fajny filmik o tym dźwięku znajdziecie tutaj 🙂

 

Psychology, psychic, pseudonym

 

„Psajkolodżi” to nie do końca poprawna wymowa. Podobnie jak w klasterze „kn”, tu też nie będziemy wymawiać pierwszej litery. Zatem poprawną wymową tych słów będzie:

• psychology (psychologia): [ sahy-kol–uh-jee ] czyli mniej więcej: sajkolodżi,
• psychic (jasnowidz): [ sahy-kik ] czyli =/-: sajkik
• pseudonym (pseudonim): [ sood-n-im ] czyli =/- sudonim.

 

 

Patriotism, perfectionism, vegeterianism

W tej grupie słów skupimy się na końcówce -ism, którą Polacy bardzo często wymawiają po polsku, jako -izm. W rezultacie słowo angielskie „patriotism” jest bardzo spolszczone, niewiele różniąc się od swojego polskiego ekwiwalentu. Rzeczowniki zakończone na -ism wymawiamy jako -izym, subtelnie dodając (zredukowaną!) sylabę tam, gdzie w języku polskim jej nie ma. Zatem:

• patriotism (patriotyzm): [ pey-tree-uh-tiz-uh m or, esp. British, pa– ], czyli w uproszczeniu: patriotyzym/pejtriotyzym
• perfectionism (perfekcjonizm): [ per-fek-shuh-niz-uh m ], czyli +/-: pe(r)fekszonizym
• vegetarianism (wegetarianizm): [ vej-i-tair-ee-uh-niz-uh m ], czyli +/-: wedżeterianizym

Dotyczy to równiesz słowa „organism”, które wymawiamy [ awr-guh-niz-uhm ], czyli +/-: o(r)ganizym.

Dlaczego „r” jest czasem w nawiasie? W wymowie brytyjskiej nie wymawiamy „r” przed spółgłoskami i po samogłoskach lub po samogłoskach na końcu wyrazu. Zatem typowy Brytyjczyk powie: car (samochód): [ kah ], czyli: ka. Amerykanie zawsze wymawiają „r”.

 

 

Plumber, salmon

Co łączy słowa plumber (hydraulik) i salmon (łosoś)? Oba mają po jednej „zbędnej” literze w pisowni. Czy wiesz, która z nich jest niema?

• plumber: [ pluhm-er ], czyli +/-: plame(r)
• salmon: [ sam–uh n ], czyli +/-: samon

Oto przykłady innych słówek, gdzie litera „b” jest niema:

climb (wspinać się), thumb (kciuk), lamb (jagnięcina), subtle (subtelny, delikatny), doubt (wątpliwość)

Oczywiście inne litery również mogą być nieme. Mówiliśmy już o klastrach „kn” i „ps”, gdzie „K” i „P” nie są wymawiane. Inny przykładem jest „wr”, np. w słowie wrong (niepopeawny) lub wrinkles (zmarszczki), gdzie „w” nie wymawiamy.

 

Determined, law, flaw

90% osób wymawia słowo determined (zdecydowany) jako (determajnd) i – niestety – wszystko tu jest źle. „Determined” wymawiamy: [ dih-tur-mind ], czyli mniej więcej: dite(r)mind, wyraźnie akcentując drugą sylabę.

Podobnym błędem jest wymawianie końcówki -ed w przypadku innych przymiotników oraz czasowników w czasie Past Simple. Mówimy zatem:

• watched (oglądać w cz. przeszłym) – [ wochd ], czyli : łoczd
• bored (znudzony) – [ bawrd ], czyli: bo(r)d

Omawialiśmy już przypadek słowa „Polish”, gdzie dyftong jest niesłusznie pomijany. Czasem robimy coś odwrotnego, czyli wymawiamy go tam, gdzie go nie ma. Zatem wiele osób wymawia słowa „law” (prawo) i „flaw” (wada) jako „loł” i „floł”, chociaż w rzeczywistości ich wymowa powinna brzmieć: [ law ], czyli: lo, oraz [ flaw ], czyli: flo.

Mam nadzieję, że ten poradnik pomoże Ci polepszyć swoją wymowę. Ile z omówionych słów wymawiałeś/aś dotychczas źle? Czy niepoprawna wymowa jakiegoś słowa Cię irytuje? Napisz nam wiadomość, a chetnie Ci pomożemy!