O angielskich akcentach słów kilka..

Czy masz czasami wrażenie, że każda osoba, która mówi po angielsku ma zupełnie inny akcent? Prawdopodobnie coś w tym jest! Angielski jest bardzo bogatym i zróżnicowanym językiem. Urzędowo jest używany na Wyspach, w Kanadzie, USA, Austarlii, Nowej Zelandii, Falklandach, RPA, Zimbabwe i Namibii i jasne jest, że w każdym z tych regionów akcent jest nieco inny. Co więcej, w samej Wielkiej Brytanii jest ponad 50 różnych akcentów. Niektóre z nich są dla nas dość zrozumiałe, jak na przykład akcent amerykański, a niektóre to prawdziwy koszmar. Mam tu na myśli akcenty takie jak szkocki, czy walijski, które niewprawione ucho może pomylić z innym językiem. W tym artykule przedstawiłem najciekawsze i najbardziej rozpoznawalne akcenty.

UWAGA! Język i pewne obserwacje z nim związane są kwestią bardzo relatywną. Niektóre porównania pewnie mogą urazić native speakerów z poszczególnych krajów. Nie znam lingwistyki na tyle, żeby znać każdy dialekt i akcent. Jestem nauczycielem i moje obserwacje bazuję na latach kontaktu z angielskim i wiem, że dla osoby z Polski są one bardzo trafne.

UWAGA 2! Starałem się znaleźć najlepsze reprezentacje akcentów na Youtube i te, które znalazłem mogą zawierać dość mocny język.

UWAGA 3! Nie spodziewam się, że osoby mniej zaawansowane zrozumieją wszystko (Przede wszytkim akcent szkocki).

Akcenty australijskie

W Australii znajdziemy 3 akcenty, które używa zdecydowana większość populacji. Oprócz nich występują oczywiście dialekty i gwary regionalne, ale z uwagi na to, że można byłoby napisać i 1000 stron na ten temat ograniczę się do tych najczęściej spotykanych. Mamy akcenty: General, Cultivated i Broad.

Cultivated, czyli najbardziej „brytyjski” akcent, często postrzegany jako akcent wyższych sfer. Co ciekawe, Angielski często różni się na płaszczyźnie warstw społecznych i w Australii jest to bardzo wyraźne.

General, ten bardziej amerykański, używany przez większą część populacji, przede wszystkim w terenach miejskich.

Broad – najbardziej „unikatowy” akcent mocno australijski. Najczęściej spotykany na prowincji.

Możesz posłuchać tych akcentów w tym świetym opracowaniu:

Kanadyjski

..czyli „o” zamiast „a”. Kanadyjski akcent jest dość łatwy do rozpoznania. Najbardziej charakterystycznym jego elementem jest mocne wymawianie głoski „o”. Przykładowo w słowie out, jesteśmy przyzwyczajeni do wymawiania litery „o” jak „a”. W kanadyjskim akcencie jednak słowo „out” czytamy tak jak piszemy, a nawet kładziemy nacisk na pierwsze o co w rezultacie daje „oooout”.

Drugą dość łatwo rozpoznawalną cechą mocnego, kanadyjskiego jest dodawanie „eh?” na koniec zdania, które mniej więcej odpowiadałoby naszemu „co nie?”. Przykładowo „We have nice weather today, eh?”

Możecie posłuchać mocno kanadyjskiego akcentu tutaj („w pierwszych 10 sekundach mamy „abooout”):

Brytyjski.

Zdecydowanie najbardziej zróżnicowany pod względem akcentów i dialektów. Tym, który często słyszymy w filmach i kojarzymy najlepiej jest tak zwany „Posh”, czyli angielski z wyższych sfer. Często uznawany za najpiękniejszy i najbardziej wyrafinowany z brytyjskich akcentów. Ciekawym przykładem może być fragment popularnego serialu „Gra o Tron”.

Szkocki:

Czyli absolutny poziom hard. Niemożliwy do naśladowania, niezwykle trudny do zrozumienia. Żeby złapać szkocki, niezbędne jest pamętanie o kilku rzeczach:

• W szkockim, podobnie jak w kanadyjskim akcencie „u” brzmi tak jak „o”
• Dwa krótki słowa, które następują po sobie brzmią jak jedno. „Did not” brzmi jak „didnea” lub „dinnea”.
• „G” znika z końców słów. Słowo „evening” wymawiane jest jak „evenin”
• „o” zmienia się w „oa”. W tym przypadku więc „No” będzie brzmiało jak „Nea”

Tutaj parę przykładów z filmów, na szczęście z napisami.

Akcent amerykański południowy (Southern accent)

Bardzo rozpoznawalny południowy akcent rządzi się kilkoma zasadami. Przede wszystkim:

• Mówienie dość powolnie i łączenie ze sobą wyrazów
• Przeciąganie samogłosek – Zamiast „we” powiemy „weeee”
• Mieszanie samogłosek – Przykładowo słówko „fire” będzie brzmiało trochę jak „faaaar”
• Używanie „ain’t” zamiast „an/is/are not” oraz „ya’ll” zamiast „you all” albo „you” w liczbie mnogiej.

Bardzo dobrą reprezentacją typowego południowego akcentu jest scena z filmu „Bękarty Wojny” gdzie porucznik Aldo Raine grany przez Brada Pitta przeprowadza swoim żołnieżom briefing:

Udawanie akcentów.

Czy da się udawać akcenty? Tak! Często to, co słyszycie w serialach lub telewizji to zupełnie udawane akcenty. Znane osobowości bardzo próbują ukryć swoje bardziej niszowe akcenty lub na potrzeby filmów lub seriali adaptują akcenty, które są diametralnie różne od ich własnych.

Pierwszą osobą, która przychodzi mi do głowy w tym przypadku to aktor Andrew Lincoln, dla mnie znany z zombie-serialu  „The Walking Dead”. Będąc przyzwyczajonym do jego południowo-amerykańskiego akcentu w serialu, byłem mocno zaskoczony po znalezieniu wywiadu, w którym Lincoln używa typowo londyńskiego akcentu. Na tych dwóch fragmentach widać jak bardzo jedna osoba brzmi jak dwie inne:

Coś jeszcze?

Zimbabwe, Jamajka, RPA, masa akcentów z wysp, valley accent z Kaliforni. Można wymieniać i wymieniać. Do tego dochodzi slang i słowa, których używa się tylko w niektórych regionach. Jak więc można rozumieć te wszystkie akcenty? No cóż, na pewno trzeba dużo słuchać i rozmawiać, jednak i to nie gwarantuje, że zrozumiesz każdą osobę którą napotkasz. Tak samo jak nie zrozumiesz każdego Polaka, bo niektórzy po prostu mówią niewyraźnie i nic z tym nie zrobisz. Pamiętaj jednak, że ćwiczenie czyni mistrza! 😉